फ्रायडे फ्लेम कशासाठी?

 

शिक्षक, विद्यार्थी आणि बंधू, भगिनींनो,

साथीनो,

कोविडच्या भयंकर महामारीचा सगळं जग सामना करतं आहे. या संकटात आपले काही सहकारीही आपल्यातून निघून गेले. डॉक्टर, नर्सेस, पत्रकार आणि सामान्य रुग्ण यांची तर गणतीच नाही. कोविड बळींचा आकडा 2 लाख पार गेला आहे. वाईट याचं अधिक वाटतं की, कोविड ड्युटी करणाऱ्या शिक्षकांच्या कुटुंबियांना अद्यापी विमा कवच मिळालेलं नाही. ज्या कर्मचाऱ्यांना विमा कवच आहे, त्यांना त्याचे पैसे मिळालेले नाहीत. पगारही उशीरा होत आहेत. कर्जाचे हफ्ते चुकत आहेत. अनेकांच्या नोकऱ्या गेल्या. हातावर पोट असणाऱ्यांची तर वाताहात झाली आहे. विनाअनुदानित शिक्षकांचे तर किती हाल असतील. आणि ज्यांनी सर्वस्व गमावलं त्यांच्या घरात दुःखाचा डोंगर किती असेल. कल्पनाही करवत नाही.

एक गोष्ट खरी देशाचा कारभार हाकणाऱ्यांनी करोनाकडे गांभीर्याने पाहिलं नाही. जगभरचे देश आपल्याच देशात बनलेली लस घेऊन जात असताना आपण लसीची मागणी आता मार्च महिन्यात केली आहे. म्हणजे आठ महिने उशिरा सरकार जागं झालं. दरम्यानच्या काळात निवडणुका झाल्या, मंदिरे आणि नव्या संसदेचं (सेंट्रल विस्टा) भूमिपूजन झालं. कुंभमेळा झाला आणि दुसरी लाट आली. 

तरीही निर्धाराने आपल्याला सामना करावाच लागणार आहे. तिसरी  लाट आपल्या घरात येऊ नये, आपल्या मुलांना आणि आपल्या आप्तांना त्याची झळ लागू नये याची काळजी आपणच केली पाहिजे. विद्यार्थी, शिक्षक, कर्मचारी, सर्वसामान्य नागरिक सर्वांचे अनेक प्रश्न आहेत. शाळा यावर्षी तरी सुरू होणार की नाही? हाही मोठा प्रश्न आहे. पण सगळं सुरळीत होण्यासाठी आपण आपल्यातला विश्वास जागवला पाहिजे. करोनावर एकदा मात केली की आपण आपल्या प्रश्नांना सुद्धा हात घालू शकतो. आपले अनेक सहकारी कोविडच्या काळात मदत कार्यात गुंतले आहेत. अहमदनगर जिल्ह्यातील अकोले तालुक्यात तर भाऊसाहेब चासकर आणि त्यांच्या सगळ्या सहकारी शिक्षक मित्रांनी वर्गणीतून कोविड सेंटर उभं केलं आहे. थक्क करणारी गोष्ट आहे. तिथे विदर्भात, झाडीपट्टी आणि वऱ्हाडात शिक्षकांनी असेच पुढाकार घेतले आहेत.  इतरही अनेकजण या ना त्या स्वरूपात मदत करतच आहेत. आपण कुणा एकाला जेव्हा मदत करतो, दुःखात किंवा अडचणीत धीर देतो ते काम सुद्धा तितकंच महत्त्वाचं आणि माणुसकीचं आहे. 

कोविड जात, पात, धर्म, प्रांत, भाषा, लिंग काहीच पाहत नाही. मदत करणारे हातही ही सगळी बंधनं पार करत फक्त माणुसकीचं बंधन हाती बांधून आहेत. जीवशास्त्रीय करोनावर मात करता करता भेदभावाच्या करोनावरही आपण मात करतो आहोत.

राष्ट्र सेवा दलाचे अध्यक्ष डॉ. गणेश देवी यांनी एक आवाहन केलं आहे. डॉ. गणेश देवी हे आंतरराष्ट्रीय कीर्तीचे भाषाशास्त्रज्ञ. आदिवासी आणि भटक्या विमुक्तांमध्ये त्यांनी मोठं काम केलेलं आहे. देशातील 700 हून अधिक भाषांना पुनर्प्रतिष्ठा देण्यासाठी ते झगडत आहेत. साने गुरुजींच्या आंतर भारती विचारांचे ते वाहक आहेत. आणि आता सेवा दलाचे नेतृत्व करत आहेत.

पुढचे पाच शुक्रवार (7 मे ते 4 जून दरम्यान येणारे पाच शुक्रवार) या दुःख हरणासाठी, आशा आणि उमेद जागवण्यासाठी, मातृभाव जपण्यासाठी आणि संकटाशी सामना करण्याचा निर्धार करण्यासाठी प्रत्येक शुक्रवारी संध्याकाळी 6 नंतर आपल्या दारात, प्रत्येक उंबऱ्यावर एक दिवा, एक मेणबत्ती लावण्याचं आवाहन देवी सरांनी केलं आहे. प्रत्येक शुक्रवारी संध्याकाळी झूम आणि फेसबुक लाईव्हद्वारे ऑनलाईन राहूया. प्रत्येक घरात प्रार्थनेची, आशेची आणि निर्धाराची ज्योत 'FRIDAY FLAME' आपण उजळवूया. भीतिमुक्त भारताची आशा पुन्हा एकदा जागृत करण्यासाठी आपण  घेत असलेल्या 'फ्रायडे फ्लेम' ऑनलाईन कार्यक्रमात भारतातल्या अनेक राज्यातील मान्यवर व्यक्ती, नेते, कलाकार, विचारवंत, क्रीडापट्टू, वार्ताहर सामील होत आहेत. 

आपल्या घरात, मित्र, नातेवाईक, सहकारी प्रत्येकाच्या उंबऱ्यावर एक दिवा लागेल यासाठी आपण आजच कामाला लागूया. शेवटच्या शुक्रवारी एक दिवसाचा सामूहिक उपासही करूया. मनामनात फ्रायडे फ्लेम.

राष्ट्र सेवा दलाशी जोडण्यासाठी आणि अपडेट्ससाठी

फेसबुक पेजला Like करा,

https://www.facebook.com/ RSDIndian/

ट्विटरवर Follow करा,

https://twitter.com/RSD_Org

इंस्टाग्रामवर Follow करा,

https://instagram.com/ rashtrasevadal?igshid= d8j7y3uqaufu

युट्युब चॅनल Subscribe करा,

https://youtube.com/channel/ UCbOp00AwDCYDvJc2m4WkM0w

फ्रायडे फ्लेमचे आपले फोटो सोशल मीडियावर शेअर / पोस्ट करताना वरील राष्ट्र सेवा दलाच्या वरील सर्व सोशल मीडिया हँडल्सना Tag करा. #FridayFlameAgainstCovid #RSD हे हॅशटॅग वापरा.

जिंदाबाद!

सस्नेह,

आमदार कपिल पाटील

कार्यकारी विश्वस्त, राष्ट्र सेवा दल